Nieuwsbrief voor de docenten van de Groep Syntra West (Portilog, Escala, SBM en Syntra West) - september 2024

Docent in de kijker… Kurt Decaesstecker

Stefanie Bostyn, docentencoach: Hoe heeft het onderwijs, en specifiek duaal leren, zich volgens u ontwikkeld gedurende uw carrière?

Kurt Decaesstecker: De essentie is niet veranderd. De klemtoon blijft op het werk en dat is ook de bedoeling van dit systeem. Syntra blijft aanvulling. Het duale leren wordt tegenwoordig als een volwaardig alternatief voor het dagonderwijs bekeken. Dit was “het leren met een leerovereenkomst” in veel mindere mate.
Er is een nauwer contact tussen patoon-opleider enerzijds en Syntra anderzijds. Die betere samenwerking verhoogde de kwaliteit van dit unieke systeem.

SB: Wat zijn enkele van de meest memorabele momenten of successen die u heeft meegemaakt tijdens uw tijd als docent duaal leren?

KD: Door een overlapping met een andere job moest ik het eerste jaar dat ik les gaf één keer vervangen worden. Dorine met wie ik samen afstudeerde en waarmee ik intussen meer dan 41 jaar gehuwd ben, mocht die halve dag overnemen, maar dat werd een tegenvaller. Vooral toen één van die ruige gasten met legerboutines haar inviteerde om samen een avondje uit te gaan, begreep ze al snel dat ze meer in de wieg gelegd was voor de lagereschoolkinderen. Toen ik de week erop terug opdaagde, vonden de cursisten het echt jammer: ze hadden het best leuk gevonden met Dorine!
De eerste jaren dat ik les gaf, was ikzelf nog heel jong en voor de leermeisjes blijkbaar geen onaardige verschijning. Het gebeurde regelmatig dat meisjes voor één of andere reden naar het secretariaat moesten. De verantwoordelijke of zijn secretaresse vroeg dan van wie ze les Algemene Vorming kregen. Mijn naam kenden ze niet, maar ze wisten wel te vertellen dat de leerkracht zeer mooie blauwe ogen had. Jaren aan een stuk kreeg ik op mijn verjaardag vanwege Syntra, toen nog “Vormingsinstituut” een verjaardagskaart: “Voor de mooiste blauwe ogen van het Vormingsinstituut: een gelukkige verjaardag!”
Net als Marc Taelman, toen nog leertijdverantwoordelijke in Kortrijk, was ik gebeten door de loopmicrobe. We zagen elkaar dan ook geregeld in duinenlopen en andere wedstrijden. Een voor mij onvergetelijk moment was toen we met een delegatie van Syntra deelnamen aan de 20 km van Parijs. We spreken over 17 oktober 1999. Daar behaalde ik mijn beste loopprestatie ooit!

SB: Welke veranderingen in het onderwijs heeft u het meest geraakt of geïnspireerd tijdens uw loopbaan?

KD: Begin jaren tachtig werd er nog gewerkt met handboeken. Op dit vlak was de gelijkenis met het reguliere onderwijs groot. Er waren immers aparte vakken: Nederlands, rekenen, staatsburgerlijke opvoeding, hygiëne, geschiedenis, aardrijkskunde… Gelukkig kwam men geleidelijk aan tot andere inzichten en wordt er nu met thema’s en projecten gewerkt.
Nog niet zo lang geleden zijn we voor het pedagogische luik bij het onderwijs terecht gekomen. Daardoor ontstond er minder vrijheid in de leerstof die wij aanboden. Er kwam ook meer administratie en planlast bij. Het voordeel van die omschakeling was dan weer dat er getuigschriften en zelfs diploma’s konden worden aangeboden. Dat maakte de keuze voor het duale leren zeker aantrekkelijker.
Het door ‘corona’ bijna genoodzaakt ontstaan van het online lesgeven: ik zag er aanvankelijk erg tegenop, maar dankzij de sterke doorgedreven opleidingen - met dank aan docentencoach Stefanie - lukte het toch en eigenlijk veel beter dan verwacht.
De digitale tools (digi 4u, cometplus, moodle) bieden zeer veel mogelijkheden: minder papier, alles bij de hand en zeer overzichtelijk.
Het promethean scherm (smartboard): alle vernieuwing vergt aanpassing, maar als je het éénmaal onder de knie hebt, kan je het niet meer missen.

SB: Hoe heeft het werken met cursisten in een duaal leerprogramma uw eigen perspectief op onderwijs en leren beïnvloed?

KD: In de loop der jaren stelde ik bij mezelf vast dat ik rustiger werd. Rust uitstralen zorgt ervoor dat jongeren ook rustiger worden en zich beter kunnen concentreren.
Ik heb geleerd dat ook bij moeilijk handelbare cursisten soms veel te bereiken is. Een positieve benadering en appreciatie van wat de cursisten wel al goed doen, verlegt soms grenzen. Niet alleen volwassenen zijn gevoelig voor respect en waardering, onze cursisten zijn dit evenzeer.
De drang naar leren is niet bij iedereen even groot, maar met goed gekozen leerinhouden kan ook bij minder gemotiveerden veel bereikt worden. De inhoud van de lessen moet levensecht en op niveau zijn.

SB: Wat gaat u het meest missen aan het lesgeven en het begeleiden van cursisten in een duaal leerprogramma?

KD: Alle cursisten zijn uniek en elke les is een uitdaging. Zoals in elke job is het ook in onze job belangrijk om gewaardeerd te worden. Die waardering krijgen van cursisten maakte me oprecht blij en bezorgde me een zalig gevoel. Een gevoel dat je in weinig andere jobs kunt vinden. Onderwijs is passie.

SB: Welke boodschap of advies zou u willen meegeven aan de volgende generatie docenten en studenten in duaal leren?

KD: Goed voorbereide lessen zorgen voor minder problemen. Cursisten voelen het snel aan als je als docent onzeker bent.
Laat je niet verleiden tot nodeloze discussies: wacht een rustig moment af om één en ander te bespreken.
Elke cursist is belangrijk: ook moeilijke cursisten moeten geholpen worden.
Een verantwoordelijke, Stefaan Vandenabeele, jammer genoeg maar 56 jaar geworden, verwoordde het zo: “Een plant die wat aan het verwelken is, ga je niet wegwerpen, maar ga je extra zorg toedienen, zodat ze opnieuw gaat schitteren. Dit moeten we zeker ook doen met jongeren die wat van het rechte pad zijn afgeweken”.

Laat je niet ontmoedigen door lesdagen waarop het moeilijk gaat of bepaalde cursisten echt niet mee willen. Als docent kan je maar je best doen. Trek je op aan de betere momenten en besef dat je niet alles in de hand heb. Problemen bespreken met collega’s kan zeker helpen. Ook bij hen loopt niet alles van een leien dakje…